Als je me nog niet zo goed kent, dan kan je niet weten dat ik een nogal gênante sociale afwijking heb. ik probeer het te verstoppen, maar dat lukt me niet. Ik ben graag onder mensen en in andere tijden dan Corona tijden, vind ik het gezellig om te tafelen of te borrelen met vrienden. Ik laat me graag bedienen, maar sta even graag zelf achter de potten om iets lekkers te serveren. Alleen, om 22 uur gaat mijn licht op waakstand staan. Dan ben ik lichamelijk nog aanwezig, maar mentaal ben ik een ommetje gaan maken. Dat wil zeggen, hoe graag ik het gezelschap ook heb, hoe interessant het gesprek ook is, mijn ogen draaien vanzelf in slaapstand. Ik kan je verzekeren, als je er een sociaal leven op na wil houden, is dat best vroeg én gênant.
Ik zou kunnen luisteren naar mijn lichaam en me uit het gezelschap kunnen wegtrekken om huiswaarts te keren, ik zou vriendelijk dag kunnen zeggen en in bed kruipen, maar het is vaak nog zo vroeg op de avond dat zelfs het dessert nog niet is gebracht. En ik ben natuurlijk niet alleen, de hubby heeft tenminste wél een wakkere geest en géén sociale afwijking. Als je ergens met twee bent, is het sneu als ik steeds de spelbreker ben. Dus blijven we en vinden mensen me raar.
Ik heb er tot nu toe weinig op kunnen vinden om dit te veranderen: vroeger gaan slapen, koffie, cola, later op staan, meer bewegen, powernap, letten op mijn eten... Niets dat echt helpt.
Dus heb ik het streven naar wakker blijven in de avond veranderd naar 'ik ben gewoon een ochtendmens'. Ik ben een ochtendmens die geniet van de sfeer die er in de ochtend hangt, de stilte die doorbroken wordt door de natuurgeluiden van vroege vogels op zoek naar eten of het geluid van overvliegende eenden. Die enkele vroege verbouwers die al vroeg beginnen kloppen en boren. Die ene buur die toch al vroeg vertrekt met zijn wagen.
Vanuit rust naar de dagelijkse spreidstand, maar dan in slowmotion. Traag en toch actief mijn lichaam op gang brengen. Tijd voor een dagelijkse workout, tijd om mijn dromerige hoofd al schrijvend leeg te maken vóór de dag begint. Tijd om te lezen, tijd om te schilderen en vooral tijd om de andere vroege vogels te leren kennen. Het koolmeesje dat van zijn oren maakt omdat de tuin vol zit met allerte katten maar dankbaar aan het mezenbolletje komt pikken. Het pimpelmeesje dat nadien volgt. Het vinkje dat de kruimeltjes van de meesjes komt oppikken. De eksters die hun territorium bewaken in de bomen van de buren. De duiven die elkaar het hof maken... Vroege vogels, vrije vogels a volonté in de tuin. Mijn heilig moment alleen, is nooit alléén.
Wat is jouw heilige moment van de dag?
댓글